Maart 2022 vertrok ik voor een nieuw buitenland-avontuur: een minor volgen in Stuttgart, Duitsland. Tijdens deze minor kreeg ik de mogelijkheid om een korte documentaire te maken. Het hoofdonderwerp van de documentaire moest zijn hoe ik Stuttgart zag. Zomaar in de ronde gaan filmen vond ik geen goed plan, en ik merkte ook dat het vinden van een onderwerp helemaal niet zo makkelijk was.
Begin April kregen we 2 nieuwe huisgenoten bij ons in het appartement. Om beter kennis te maken ben ik met één van hen een rondje gaan wandelen. Op een gegeven moment kwamen we bij een bloemenveld uit. Ze vertelde dat dit haar deed herinneren aan een traditie dat ze in haar thuisland vieren, genaamd 'Ivan Kupala' . Een van de rituelen tijdens deze traditie is het maken van een 'vinok'. Dit is een bloemenkrans gemaakt uit bloemen die je plukt welke je onderweg ben tegengekomen. Deze 'vinok' wordt gedragen door meisjes die single zijn. Vroeger werden deze Vinoks 's avonds ter water gelaten met een theelichtje erin. De jongens die aanwezig waren sprongen dan het water in om de vinok te pakken van het meisje dat ze leuk vonden.
Mijn huisgenoot vertelde dat het haar leuk leek om samen met haar vriendinnen dit samen te vieren en foto's te maken. Dit bracht mij op het idee om dit te gaan gebruiken voor mijn documentaire, maar dit ook te gebruiken als persoonlijk fotografie project.
Erg geïnspireerd door deze traditie en het ritueel besloot ik om meer onderzoek naar de traditie te doen. Tijdens dit onderzoek kwam ik erachter dat 'Ivan Kupala' nog veel meer rituelen heeft en dit uitgebreid wordt gevierd in meerdere Oost-Slavische landen.
Toch wel licht zenuwachtig om het aan hen te vragen, besloot ik toch toen ik ze tegenkwam in de keuken tijdens het avondeten te vragen of ze het leuk zouden vinden als ik de dag dat ze het wilden vieren met ze mee zou gaan en dit zou vastleggen met mijn camera. Ze waren gelijk enthousiast en kwamen met allerlei ideeën aan. We hebben gelijk een datum geprikt dat ons allen uitkwam.
Na verschillende gesprekken met de meiden was de dag aangebroken om dit te vieren. De meiden wilden eerst zich voorbereiden op de fotoshoot. Tijdens het vastleggen van dit proces vertelde zij mij verschillende verhalen over de rituelen en de manieren hoe zij het vierden in hun thuisland. Hierbij kwam ik ook te weten hoe zij de traditie zien, en dat sommige van hen dit nog nooit gevierd hadden.
Na dat alle voorbereidingen waren getroffen was het tijd om naar het bloemenveld te gaan om de bloemen te plukken. Twee meiden wisten hoe ze een vinok moesten maken, de andere twee hielpen met bloemen te plukken.
Het is werkelijk prachtig om dit proces te zien. Het ziet er heel makkelijk uit, maar dat is het niet. Het kost tijd veel tijd en de bloemen moeten goed genoeg zijn om het vouwen en omwikkelen te doorstaan. Toen de vinoks af waren was het tijd om de foto's te maken. Twee meiden hadden ook hun traditionele shirt/jurk meegenomen uit hun thuisland, genaamd een Vyshyvanka. Hierdoor werd het plaatje echt compleet.
Na deze fotosessie was het tijd om dit ritueel af te sluiten met het laten gaan van de vinoks op het water. De zon was net aan het ondergaan, dus het licht was heel erg mooi! Ook hebben we nog wat extra groepfoto's gemaakt.
Ik vond het prachtig om dit hele proces te zien, en ik ben ook erg blij dat ik dit heb mogen vastleggen. Ik vond het erg bijzonder dat ik het een keer heb mogen meemaken.
Zoals ik al eerder zei, heb ik ook een korte documentaire gemaakt van deze dag. Hier ben ik net zo trots op als de foto's! Misschien ben ik nog wel trotser op de documentaire dan met de foto's. vooral om het feit dat ik nog nooit een documentaire heb gemaakt en dit echt de nieuwe uitdaging was tijdens dit project.
Graag deel ik deze documentaire met jullie en ik hoor graag wat je ervan vindt!