Begin 2018 vond ik bij de kringloopwinkel een analoge camera. Hij was maar €7,50. Daar kan je hem toch niet voor laten liggen? Nadat ik de handleiding had gevonden op internet en een fotorolletje had gekocht was het tijd om de camera te gaan testen. De grote vraag natuurlijk: doet hij het nog? En kan ik er mee werken?
Ik besloot hem mee te nemen naar een workshop om hem voor het eerst uit te proberen. Ik merkte meteen dat dit een moeilijke uitdaging werd. Je kan namelijk niet zien wat de instellingen doen met het beeld dat je wil gaan vormen. Het enige wat helpt is het kleine lichtmetertje bovenop de camera waar je kan zien of je foto wel of niet overbelicht is. Maar zodra je een foto wil maken en je camera in portretstand houdt, kan je niet meer zien of de foto op dat moment nog goed belicht is of niet.
Met dit fotorolletje had ik 36 kansen, daar moet er toch wel een van gelukt zijn?
Ik heb er een jaar over gedaan om het rolletje vol te schieten. Waarom? Mijn tas zat meestal al zo vol met andere spullen dat het te zwaar werd of niet meer paste. Vaak had ik de camera wel mee, maar dat vergat ik gewoon dat ik deze mee had. Thuis kwam ik er dan pas achter dat ik was vergeten ermee te fotograferen. Niet erg slim, maar niets aan te doen.
Toen ik de 36 foto's had geschoten was het tijd om het rolletje terug te draaien. Ik heb dit vol spanning in de trein gedaan. Want wat nou als je het rolletje sloopt? Ik had dit verhaal al gehoord van iemand anders, waarbij tijdens het terugdraaien het rolletje scheurde en diegene er dus niks meer mee kon doen. Eenmaal thuis ben ik gelijk naar de Hema gefietst om deze in te leveren.
Het is heel erg leuk dat wij als jongeren het een en ander weten over digitale camera's en online bewerkingsprogramma's, maar zodra je wil aankruisen wat je inlevert en terug wil hebben bij het ophalen van je rolletje beginnen er toch vraagtekens in je hoofd te vormen. Welke maat afdrukken wil ik hebben? Wil ik ze in kleur? Wil ik ze ook digitaal?
Gelukkig waren de dames achter de balie zo lief om mij te helpen zodat ik de goede spullen terug zou krijgen.
Voor mij was het belangrijk dat ik de foto's ook digitaal kon ontvangen. Ik zit op dit moment in Taiwan om ongeveer een half jaar Chinees te studeren (later hier meer over!) dus vond ik het risico te groot om ze op te laten sturen via de post. De Hema heeft gelukkig de optie om de foto's op CD-rom te ontvangen. Dit leek mij een prima idee! Zo kon ik ze gelijk bewerken zodra mijn ouders de bestanden hadden opgehaald.
Eenmaal opgehaald door mijn ouders was het de tijd om de foto's online door te sturen. Vol spanning en enthousiasme zat ik te wachten op het FaceTime belletje van mijn vader. Eerst bekeken we de afdrukken via de videobeelden om daarna ervoor te zorgen dat de digitale bestanden in een goede resolutie aankwamen bij mij. Ik heb nog nooit met zoveel blijheid op foto's zitten wachten!
Tot mijn verrassing zijn ze zo goed als allemaal gelukt. Sommige foto's zijn te donker, andere onscherp of bewogen. Het is heel anders om te werken met een analoge camera en je moet zorgen dat elke foto "gelukt" is. Je kan niet blijven klikken!
Een deel van de foto's is goed gelukt! Erg blij met de eerste resultaten.
Daarnaast zijn er ook een paar bewogen, te donker en niet goed belicht. Gelukkig heb ik het een en ander kunnen bewerken waardoor het erg meevalt.
Of ik dit vaker wil doen? Heel graag! Het analoge geeft ook een andere sfeer aan de foto's die ik erg speciaal vind. Je leert nog beter te kijken en bent veel kritischer aan het werk. Ook begin ik iets meer te begrijpen hoe de instellingen werken (pas bij de laatste serie foto's ging dit goed).
Het enige nadeel is, is dat analoge fotografie duurder lijkt doordat je steeds een fotorolletje moet kopen en ze moet laten ontwikkelen. Daarnaast ben je veel langer aan het wachten op de uitkomst en kan je iemand niet even een voorbeeld sturen. Maar het is zeker voor herhaling vatbaar. Ik denk dat ik nog meer kan leren door analoge fotografie. Je bent namelijk nooit klaar met leren als fotograaf!
Publicatiedatum: 5 april 2019